ಆಹಾರದ ಇತಿಹಾಸ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಭಾರತೀಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಸಿರಿಧಾನ್ಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾದ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ನೀಡದೆ ಅಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬಿಡಲಾಗಿತ್ತು. ಮಾನವರ ಆರೋಗ್ಯಕರ ಜೀವನಶೈಲಿಯನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸುವಾಗ, ಕೆಲವು ಅತ್ಯಂತ ಉಪಯುಕ್ತ ಅಭ್ಯಾಸಗಳು ಹಿಂದೆ ಉಳಿದಿವೆ ಎಂದು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಬಹುದು.
ಸಿರಿಧಾನ್ಯಗಳು ಸಣ್ಣ-ಬೀಜದ ಹುಲ್ಲುಗಳ ಗುಂಪಾಗಿದ್ದು, ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಏಕದಳ ಬೆಳೆಗಳು ಅಥವಾ ಧಾನ್ಯಗಳಾಗಿ ಮಾನವ ಆಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತು ಮೇವಿನಂತೆ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಬೆಳೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸುಮಾರು 3,500–2,000BC ಕೊರಿಯನ್ ಪರ್ಯಾಯ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ ರಾಗಿ ಕೃಷಿಯ ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ರಾಗಿಗಳನ್ನು ಕೆಲವು ಹಳೆಯ ಯಜುರ್ವೇದ ಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ, ಪ್ರಿಯಾಂಗವ, ಆನವ ಮತ್ತು ಶ್ಯಾಮಕ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ, ಹೀಗಾಗಿ ಸಿರಿಧಾನ್ಯಗಳ ಸೇವನೆಯು ಬಹಳ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ, ಹಲವು ದಶಕಗಳ ಹಿಂದೆಯೂ ಸಹ ರಾಗಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ಪ್ರಮುಖ ಧಾನ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರಮುಖ ಆಹಾರ ಮತ್ತು ಸ್ಥಳೀಯ ಆಹಾರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಭಾಗದಿಂದ, ಇತರ ಅನೇಕ ವಿಷಯಗಳಂತೆ, ಆಧುನಿಕ ನಗರವಾಸಿಗಳು “ಒರಟಾದ ಧಾನ್ಯಗಳು” ಎಂದು ಸಿರಿಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಕೀಳಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರು ಹಾಗೂ ಅದೇ ರೀತಿಯ ಮಾನಸಿಕತೆಯ ವಿಚಾರ ಇತ್ತು , ಆದರೆ ಅವುಗಳು ಬಿಟ್ಟುಹೋಗಿ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು “ಸಂಸ್ಕರಿಸಿದ” ಆಹಾರದ ಕಡೆ ಗಮನಹರಿಸಲಾಯಿತು . ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್, ಈ ಸಂಸ್ಕರಿಸಿದ ಆಹಾರವು ನಮಗೆ ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಮುಖ್ಯವಾದ ಪೋಷಕಾಂಶಗಳ ಕೊರತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ (ಆಹಾರವು ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಸ್ಥಳೀಯ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯಕರವಾಗಿರಬೇಕು).
ಏನಾಯಿತು?
ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ, ಭಾರತ ಮತ್ತು ಇತರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಶೀಲ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಬಹಳಷ್ಟು ಉಪಯುಕ್ತ ಮತ್ತು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿವೆ. ಆಹಾರ ಪದ್ಧತಿಯು ದೊಡ್ಡ ಬದಲಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ನಾವು ನಮ್ಮ ಸ್ಥಳೀಯ ಆಹಾರಗಳನ್ನು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ . ಸಿರಿಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಸಹ ಬಳಸಲಾಗದಷ್ಟು ಪ್ರಾಚೀನವೆಂದು ತಿರಸ್ಕರಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಬ್ರಿಟಿಷರು ತಮ್ಮ ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿಗೆ ಬೇಕಾದಂತಹ ಆಹಾರಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಭಾರತದ ರೈತರು ಬೆಳೆಯುವಂತೆ ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು ಅದರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಗೋಧಿ ಮತ್ತು ಅಕ್ಕಿ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಎದ್ದು ಬಿದ್ದು ಬ್ರೆಡ್ ತಿನ್ನುವವರು. ಹಿಂದೂ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಆಯಾ ಹಬ್ಬಗಳಲ್ಲಿ ಸಿರಿಧಾನ್ಯಗಳ ತಿಂಡಿ ತಿನಿಸುಗಳನ್ನೇ ಮಾಡುವುದು ರೂಢಿ ಮತ್ತು ಪರಂಪರೆ. ಆಯಾ ಹಬ್ಬಗಳಿಗೆ ಆಯಾ ತಿನಿಸುಗಳಿಗಾಗಿ ಜಾನಪದದ ಹಾಡುಗಳು ಇವೆ ಎನ್ನುವುದು ಇನ್ನೂ ವಿಶೇಷ. ಇಂತಹ ಒಂದು ಆಹಾರದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಬೇರು ಸಹಿತವಾಗಿ ಭಾರತದಿಂದ ಕಿತ್ತುಹಾಕಿದರು. ವಿದೇಶಿ ಆಹಾರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗೆ ಎಡವಿ ಭಾರತೀಯರ ಒಲವು ಇವೆಲ್ಲವನ್ನ ಆಹಾರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ನಾಶಕ್ಕೆ ಎಡೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು. ಈ ಸಿರಿಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಯುವ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಇದು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ.
ಇನ್ನು ಬ್ರಿಟೀಷರ ನಂತರ ಬಂದಂತ ಮೊಗಲರು ತಿನ್ನುಬಾಕಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಭಾರತದ ಆಹಾರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಕೆಡಕಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡದೇ ಆಹಾರದ ರುಚಿ, ಸವಿಯನ್ನ ಖುಷಿಯಿಂದ ಉಂಡು ತಿಂದು ತೇಗಿದವರು.
ಈ ಬದಲಾವಣೆಗಳು, ಅಕ್ಕಿ ಮತ್ತು ಗೋಧಿಗೆ ಅನುಕೂಲವಾಗುವ ರಾಜ್ಯದ ನೀತಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡು ರಾಗಿ ಉತ್ಪಾದನೆ ಮತ್ತು ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ ತೀವ್ರ ಕುಸಿತಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿವೆ.
ಹಸಿರು ಕ್ರಾಂತಿಯ ಮೊದಲು, ರಾಗಿಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಕೃಷಿ ಧಾನ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 40 ಪ್ರತಿಶತವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದವು (ಗೋಧಿ ಮತ್ತು ಅಕ್ಕಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕೊಡುಗೆ). ಆದಾಗ್ಯೂ, ಕ್ರಾಂತಿಯ ನಂತರ, ಅಕ್ಕಿ ಉತ್ಪಾದನೆಯು ದ್ವಿಗುಣಗೊಂಡಿದೆ ಮತ್ತು ಗೋಧಿ ಉತ್ಪಾದನೆಯು ಮೂರು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ.
ಮುಂದುವರೆದ ಬ್ರಿಟಿಷ ನೀತಿಗೆ ಕಾರಣ
ವೈವಿಧ್ಯಮಯ, ಸಣ್ಣ-ಪ್ರಮಾಣದ, ಕಡಿಮೆ-ಪ್ರಯತ್ನದ ಕೃಷಿ ಪದ್ಧತಿಗಳಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುವ ಮತ್ತು ಸಣ್ಣ ರೈತರ ಜೀವನೋಪಾಯಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮವಾದ ರಾಗಿ ವಿರುದ್ಧ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಸರ್ಕಾರದ ನೀತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಾಲಿರುವುದು. -ರಾಸಾಯನಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ದೊಡ್ಡ ಆಹಾರ ಕಂಪನಿಗಳು ಇತ್ಯಾದಿ. ಆದ್ದರಿಂದ ಯಂತ್ರೋಪಕರಣಗಳು, ಹೈಬ್ರಿಡ್ ಬೀಜಗಳು, ರಸಗೊಬ್ಬರಗಳು, ಕೀಟನಾಶಕಗಳು ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರುವ ಅಕ್ಕಿ ಮತ್ತು ಗೋಧಿಯ ಪ್ರಚಾರವು ಹೆಚ್ಚು ಲಾಭದಾಯಕ ಆರ್ಥಿಕ ತಂತ್ರವಾಗಿದೆ.
ಆಹಾರ ನೀತಿ ತಂತ್ರಜ್ಞರು ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ರಾಸಾಯನಿಕ ಕೃಷಿಯು ದೀರ್ಘಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಇಳುವರಿ ಮತ್ತು ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಸುಧಾರಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹಲವರು ನಂಬಿದ್ದರು. ರಾಗಿ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರತವು ವಿಶ್ವದಲ್ಲೇ ಅಗ್ರಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ಒಟ್ಟು ಧಾನ್ಯ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ರಾಗಿಯ ಪಾಲು ಶೇಕಡಾ 40 ರಿಂದ 20 ಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿದೆ, ಇದು ಕೆಲವು ಗಂಭೀರ ಕೃಷಿ, ಪರಿಸರ ಮತ್ತು ಪೌಷ್ಟಿಕಾಂಶದ ಪರಿಣಾಮಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು ಎಂಬುದನ್ನು ಮರೆಯಬಾರದು. ಅಕ್ಕಿ ನೇರವಾಗಿ ತಿನ್ನಲು ರಾಗಿಯನ್ನು ಬದಲಿಸಿದೆ, ಆದರೆ ಗೋಧಿ ಹಿಟ್ಟು ರಾಗಿಯಿಂದ ಮಾಡಿದ ಹಿಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಬದಲಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ಈಗ ಭಾರತೀಯ ಬ್ರೆಡ್‌ಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಲು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸಿರಿಧಾನ್ಯಕ್ಕೆ ತನ್ನದೇ ಆದ ಮಹತ್ವವಿದೆ. ಸಿರಿಧಾನ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯಂನಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದರೆ, ಕೆಲವು ಪೊಟ್ಯಾಸಿಯಮ್ ಮತ್ತು ರಂಜಕವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ನಾರಿನ ಅಂಶ ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕಬ್ಬಿಣದ ಅಂಶದಿಂದ ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿದೆ.
ಮಾಹಿತಿ- ಡಾ ರವಿಕಿರಣ ಪಟವರ್ಧನ ಶಿರಸಿ.
